بررسی طولی در تغییرات سطوح آمادگی هوازی و شادکامی دانشجویان رشتة تربیت بدنی (1386ـ1382)

چکیده هدف از تحقیق حاضر، بررسی طولی در تغییرات سطوح آمادگی هوازی و شادکامی دانشجویان رشتة تربیت بدنی در طول دورة کارشناسی و مقایسه آنان با دانشجویان فنّی مهندسی است. نمونه های تحقیق را در گروه اوّل تمامی دانشجویان پسر ترم اوّل رشتة تربیت بدنی (15نفر) دانشگاه صنعتی شاهرود و در گروه دوم 15دانشجوی ترم اوّل رشته فنّی مهندسی این دانشگاه با میانگین سنّی 1±19 سال که هیچ یک از دو گروه سابقه ورزشی نداشتند، تشکیل دادند. به منظور ارزیابی آمادگی هوازی و شادکامی آزمودنی­ها از تست پله هاروارد و پرسش نامة شادکامی آکسفورد استفاده گردید. سپس در پایان دورة کارشناسی به منظور ثبت تغییرات احتمالی از همین افراد آزمون­های مذکور گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون t وابسته و مستقل استفاده گردید. حداقل سطح معنی­داری برای این مطالعه 05/ 0> p­­­ در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که سطح آمادگی هوازی دانشجویان رشتة تربیت بدنی پس از طی دوره کارشناسی افزایش معنی­داری داشت؛ امّا در میزان شادکامی آنان علی­رغم افزایش، تغییر معنی­داری مشاهده نشد. میزان شادکامی دانشجویان رشته فنّی مهندسی در پایان این دروه کاهش معنی­داری را نشان داد؛ این موضوع بیانگر این است که ماهیّت رشتة تربیت بدنی حداقل از افت میزان شادکامی این دانشجویان جلوگیری می­کند. همچنین در پایان دورة کارشناسی بین دانشجویان رشتة تربیت بدنی و فنّی مهندسی در هر دو زمینه، اختلاف معنی­داری وجود داشت، که حاکی از بهتر بودن وضعیّت دانشجویان رشتة تربیت بدنی بود. این امر احتمالا ناشی از فعّالیّت های بدنی مختلف انجام گرفته در طی دوران تحصیل در رشتة تربیت بدنی است. به طور کلّی این تحقیق نشان می دهد که ماهیت رشتة تربیت بدنی می­تواند موجبات ارتقای سلامت جسمانی و روانی افراد را فراهم کند.